SPOORLOOS

 

Misschien herken je het wel. Je bent af en toe iets kwijt. Niet echt kwijt, maar je weet even niet waar je het gelaten hebt. Kortom, het is zoek maar je vindt het wel weer. Het komt vaak doordat je meerdere dingen tegelijkertijd doet. Zoals bij binnenkomst je jas en modderige schoenen uitdoen, terwijl de hond met natte poten die nog afgedroogd moeten worden, naar de waterbak spurt. De sleutels die je later zoekt, steken nog gewoon in het sleutelgat aan de buitenkant van de deur.

Zo kocht ik ongeveer een jaar geleden een nieuwe riem voor Skip. Ik was er zeer mee in mijn nopjes, want het was het enige exemplaar in de winkel en in precies de juiste kleur en maat die ik wilde. Opgetogen reed ik naar huis.

’s Middags wilde ik Skip aan zijn nieuwe lijn uitlaten. Maar de riem bleek onvindbaar. De auto en het hele huis als een idioot doorzocht. Je kunt eigenlijk beter zeggen gestript, want ik kan er absoluut niet tegen wanneer ik iets niet kan vinden als ik weet dat het er moet zijn. Helaas bleef de zoektocht zonder resultaat.

Vorige week trof ik een man met zijn Border Collie aan een bijzondere riem, die exact leek op de riem die ik kwijt was. Ik kon het niet laten om hem aan te spreken, misschien kon hij me het adres geven waar hij die aparte riem had gekocht. ‘Wat heeft uw hond een mooie riem’, zei ik.  ‘Ja’, vertelde de man lachend, ‘en een hele dure’. ‘Hoezo?’ vroeg ik.

‘Nou, een jaartje geleden of zo liep ik met Laika naar de Rabobank en daar vond ik langs het trottoir deze splinternieuwe riem met het prijskaartje er nog aan en niemand in de buurt te zien. De riem van Laika was toevallig versleten en aan vervanging toe dus het had niet mooier uit kunnen komen. Het is bovendien nog een hele handige!’

Ik vertelde hem mijn verhaal over de verloren riem en dat ik alles had afgezocht. Ik was destijds inderdaad nog even langs de bank geweest om te pinnen voordat ik naar huis reed. Met het pakken van mijn handtas moet de riem op de grond zijn gegleden.

Hij vond het een amusante maar toch wel beklagenswaardige geschiedenis en bood spontaan aan om de riem terug te geven. Ik vond het heel aardig van hem, maar dat hoefde echt niet: ik had allang weer een nieuwe gekocht. Ik was meer verheugd door het feit dat het mysterie na al die tijd, bij toeval, toch nog werd opgelost. Case closed!

uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)