woensdag 9 februari 2022

SPROOKJESBOS

 bramenjam

De verregende zomer glijdt ongemerkt over in een bladgouden herfst. Als de zon zich een poosje laat zien kleuren de bladeren in een potpourri van olijf en mosterd. In dauw gehulde spinnenwebben bungelen als wollige hangmatjes in het struweel. Laaggespannen rag kietelt mijn onbedekte kuiten. Je struikelt zowat over heksenkringen, elfenbankjes en rood-met-witgestipte-kabouterhuisjes.

We zijn met Skip, Cruzer en Byker op pad in het grote sprookjesbos: twee sneeuwwitte zusjes en hun dappere witte wolvenvriendje. Hij wordt gekust door een wakkere kikker op een steen. Skip verandert niet in een prins, maar niest en proest door geïrriteerde slijmvliezen. Een plas water biedt uitkomst; met een zakdoek poets ik zijn neus en bek schoon.

Het trio gaat er rap vandoor. Vrolijk rinkelen de aan hun halsband bevestigde jachtbelletjes de vrijheid tegemoet. Van tijd tot tijd verstomt het getingel als ze stilstaan of te ver afdwalen. Het drietal is onafscheidelijk. Behalve deze keer. Een van de zusjes ontbreekt wanneer de andere twee, dorstig, hongerig en moe, van hun veldtocht terugkeren. Fluiten en roepen levert niets op. Vreemd, dat ze elkaar uit het oog verloren zijn. We splitsen ons op en kammen het terrein uit. Niemand heeft haar gezien of gehoord. Tot overmaat van ramp begint het te miezeren. Door de druppelende regen is belgeluid nauwelijks waarneembaar.

Na drie kwartier belanden we weer waar de zoektocht begon. Van alles spookt er door je hoofd wat je niet durft uit te spreken. Dan als bij toverslag, gerommel in de reusachtige bramenstruik. Bedolven onder de aarde en met haar lijfje vol stekels, verschijnt Doornroosje de onschuld zelve. Diep in het konijnenhol was ze, verstoken van alle geluid, gladweg de tijd vergeten.

Er wordt gezegd dat je altijd moet wachten op de plek waar je elkaar voor het laatst gezien hebt. We hadden, net als de prins, honderd-jaar-geduld moeten hebben, in elk geval totdat ze klaar was. Zusje wordt uitzinnig geknuffeld en begrijpt geeneens waarom. Eind goed, al goed. Zo hoort dat in sprookjes.

herenigd na uit het oog verloren

uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)

HONDENSPELLETJES

Verslaafd aan Skip? Op My dog Skip does the trick en Kluifje entertrainment vind je 1001 door Skip uitgevoerde hondenspelletjes en -kunstj...