In de sloot storten de woerden zich vurig op de weerloze vrouwtjes die altijd in de minderheid blijken te zijn. Skip is helemaal door het dolle heen en duikt het troebele water in. Het zwanenkoppel klapwiekt en briest, maar begrijpt dat Skip geen kwaad in zin heeft. Ongeremd rollebolt hij in het gras. Ik geniet van zijn uitbundigheid. Zomaar ruikt het nostalgisch naar voorjaar op de boerderij. Het blijkt afkomstig van mijn onherkenbare Skip die zich niet drooggewreven, maar in de mest gewenteld heeft. Even verwens ik de boer die gisteren gegierd heeft. Maar als ik zie hoe uitgelaten Skip is, stuur ik hem door een kluitje in het water te gooien, terug de sloot in.
De bekende Noorse Buhund Skip vormde de inspiratiebron voor maar liefst 9 boeken (en ontelbare publicaties in o.a. Hondenmanieren en Hondenleven) waarin Cela den Biesen verhaalt over haar heartdog en later ook zijn hartsvriendinnen. In het kader van 10 jaar Kluifjes blog (en omdat alle boeken zijn uitverkocht) zal het prachtig proza hier verschijnen.
woensdag 16 februari 2022
UITGELATEN
Met sneeuw en regen
lag Skip onverstoorbaar op de vlonder te wachten op dat wat zeker komen
ging. Zijn comfortabele mand staat ongebruikt in de woonkamer. Vandaag wordt zijn
onafgebroken wachten eindelijk beloond. De saaie winter schrijven we af. Krolse
katten hebben in de ochtendschemering al praatjes. Skip is meteen
klaarwakker en wil naar buiten, want daar gebeurt het allemaal. Door het
binnendringende zonlicht hoef ik voor het eerst geen lamp op de overloop aan te
maken. Op de vensterbank van het tuinhuisje bivakkeert een hulpeloze jonge merel
met een warrig kapsel en lamme vleugel. Zijn gevederde familie fluit, zingt en
spektakelt onbekommerd.
Skip heeft
zijn oorspronkelijke kleur weer, maar de varkenslucht blijft hangen.
Thuis volgt de gebruikelijke procedure en hij betreedt vrijwillig de
douchecabine. Tijdens het insoppen vind ik zelfs een vroege teek op zoek naar
vers bloed. Na de wasbeurt vergeet ik de geopende tuindeur – het is pas één dag
voorjaar. Te laat, Skip heeft zich al buitelend in de mulle tuinaarde laten
vallen en graaft vervolgens zijn eerste kuil. Lang blijft hij daar niet in liggen.
Door alle bedrijvigheid en zonnestralen op zijn lijf is hij oververhit geraakt - buiten is het warmer dan binnen. Terwijl
wij ons koesteren in het voorjaarszonnetje laat hij een spoor van modderpoten
achter op de pas geboende vloer. Uiterst tevreden van zoveel opwinding rolt hij
zich tevreden op in zijn mand. Leve de lente!
contact via: www.kluifje.com door
Cela den Biesen
REMEMBER ME
Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...

-
In het park wandelen twee gezinnen, begindertigers, met hun drie goed gevulde teckels. Als de logste éminence grise van hen afdwaalt, sommee...
-
‘Vroeger is ook niet meer wat het geweest is’ . Vrij vertaald naar 'La nostalgie n'est plus ce qu'elle était' van actrice/...
-
Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...