VORST

Stemmige klassiekers als ‘Let it snow’, ‘White christmas’ en ‘Winter wonderland’ schalden de afgelopen weken uit menige stereo-installatie. De nummers van Andy Williams, Bing Crosby en Nat King Cole blijven favoriet, al werden ze nu tot vervelens toe kwelend vertolkt door de zoetgevooisde Diana Krall en Michael Bublé. Buiten ontkomen we nog steeds niet aan de gladheidterreur, maar eenmaal in het buitengebied aangekomen, oogt het bos als een nostalgische winterse ansichtkaart.

Voor ons loopt een Basset met veel aplomb, zijn indrukwekkende edele delen bungelen vrolijk in de vers gevallen sneeuw. De kou schijnt hem weinig te deren. Zou hij daarom zoveel zelfvertrouwen uitstralen, of komt het door zijn logge voeten die voor voldoende grip zorgen? Verderop banen twee teckels zich een weg door de 40 cm hoge sneeuwlaag. Het ene broertje zwoegt moedig voorop, de ander springt handig in de voetprints van zijn voorganger.

Een Mechelse Herder teef ziet het voor haar weggeworpen balletje steeds verdwijnen in de rulle sneeuwlaag. Het wordt zo meer een zoek- dan een apporteerspelletje, desondanks blijft ze dolenthousiast.

Een groepje van vijf duidelijk verdwaalde kwartels trekt de aandacht van een Duitse Staande. De schuwe, gedrongen vogels dribbelen stuntelig naar wat hogere begroeiing, waar ze zich voor dood tegen de grond drukken. Voor ons een komisch gezicht, maar voor hen een hachelijke toestand. Ze worden gered door een oplettende baas die zijn jachthond terugfluit. 

De  gevlekte Cocker Spaniël heeft een aangepast uiterlijk gekregen. Aan de uiteindes van haar lange oren kleven ontelbare sneeuwbolletjes, het lijkt of ze krulspelden in het haar draagt. De dansende ijspompons aan de poten dwingen haar om de paar passen tot stilstand. De zorgzame bazin verwijdert telkens de irritante en pijnlijke kogels met de meegenomen keukendoek.

Noorse Buhund Skip lijkt de sneeuw heel gewoon te vinden; waar hij vandaan komt is het nagenoeg altijd zo. Zijn brede glimlach verraadt echter dat hij het volledige winterpakket geweldig vindt. Zijn lichaam is erop gebouwd. Hij glijdt soepel door de sneeuwlaag en heeft geen enkele moeite om zich staande te houden op de verraderlijk gladde ijspistes. Hij is in zijn element en zou het liefst de hele dag buiten blijven. De meeste honden lijken er trouwens geen genoeg van te krijgen. Ik wel, ik ben de vorst meer dan zat. Met het opruimen van de kerstversiering - de Drie Koningen hebben vandaag immers hun opwachting in het wereldberoemde stalletje gemaakt – is gelukkig Koning Winter verdwenen. De wereld heeft weer kleur! 

uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)