Noorse Buhund Skip in zijn element in de sneeuw |
Haast iedereen luisterde de afgelopen dagen hoopvol naar de weerman die bijna verplicht werd om persoonlijk voor een nostalgische witte kerst te zorgen. Want als we de media moeten geloven is dat de grootste wens van de meeste Nederlanders.
Het is de dag ervoor. Een bombardement van vlokjes daalt onophoudelijk op ons neer. Alles wordt wit, zelfs Skip. De wereld lijkt een surrealistisch landschap. Dagelijkse geluiden horen we gedempt. Grenzen vervagen. Straten en trottoirs vloeien in elkaar over nu er voor onbepaalde tijd een smetteloos tapijt overheen is gedrapeerd. Weilanden, slootjes en paden vormen een aaneengesloten eindeloze toendra en appelleren aan ons wintersportgevoel.
Om je heen zie je kleine en grote voetstappen in de sneeuw geprint staan. Pootafdrukken van gevederde vrienden, konijnen en katten verraden hun standaard loop. Die van honden zijn allemaal verschillend. De ene hond laat een slofspoor achter, terwijl de ander zijn achterpoot exact in de afdruk van zijn voorganger plaatst. Wat ik vooral zo boeiend vind is dat alle honden zich feilloos kunnen oriënteren. Terwijl ik steeds de onzichtbare stoeprand mis of uitglijdt over een onder de sneeuw bedolven bevroren waterplas, weten zij behendig langs elk bedekt obstakel te slalommen. Alleen de vreemde snuiter met pijp en winterwortel als neus, trekt de aandacht. Zonder uitzondering lichten alle honden hun pootje op om hùn sneeuwman te confisqueren.
Onbekommerd rennen en rollen honden in de witte massa en genieten van de
vrieskou, terwijl de baas loopt te blauwbekken. Ze kunnen er geen genoeg van
krijgen. Pas thuis ervaren ze eventuele last van ongemakken zoals brandende
voetzolen of spierpijn van het hopsen in de sneeuw. Een lauw voetbadje en de
voorverwarmde handdoek doen wonderen. Voor de baas was het lang wachten,
ijsberen of lang laufen. Rode wangen,
een tintelende loopneus en pijnlijke bovenbenen zijn het gevolg van
aangespannen ploeteren in de sneeuw en het ongewild roetsjen over ijs. Nee, om
te (winter)sporten hoeven mens en dier dit seizoen echt niet naar buitenlandse
oorden te vertrekken. En om te ontdooien wacht na afloop een hartverwarmend
borreltje in de koelkast voor een gezellige après-ski.
uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)