Zoals elk voorjaar na de boefjesvakantie zijn Skip en Cruzer megahecht. Ze hebben elkaar vreselijk gemist en als je net als Cruzer twee maanden met je zusje zit opgescheept, ben je dubbelblij om je vriendje weer te zien. Logisch dat ze tijdens wilde buiten dagen kostbare verloren tijd moeten inhalen waar ze geen pottenkijkers bij nodig hebben.
Daar staan M. en ik dan, wachtend bij een van de vele poortjes. Het pas herenigde trio schittert voor de tigste keer door afwezigheid. In de natuur worden de bordjes die de toegang tot een bepaalde zone verbieden, mordicus door hen genegeerd. Ach, konden ze toch lezen! Deze drie worden niet graag begrensd, sterker nog: gezamenlijk in het vrije buiten verwilderen ze meteen. Afzonderlijk zo braaf, bijeen gaan de wilde honden als een tierelier naar her te ontdekken gebied.
Eerlijk is eerlijk … alle lof voor de fidele Byker die ons systematisch
bijstand komt verlenen. Als we al een tijdje geen belletjes meer horen, gaan we
op onderzoek uit. Byker leidt de weg. We vinden Cruzer en Skip in een uithoek
waar ze nog nooit zijn geweest; Cruzer met haar kop en schouders vol bramenjam
en Skip als een vermoeide versie van zichzelf. Ze mogen gedrieën aan de riem
uitlopen tot we bij de parking zijn. Al met al voor iedereen enerverende
wandeling. Temeer daar M. krukt na een knieoperatie.
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
.JPG)
