 |
| Skip en Lara bewaken Luudland |
Het overwoekerde B-weggetje doorkruist twee landgoederen. Op beide afgelegen buitens patrouilleren waakhonden die elkaar niet kunnen luchten of zien. Een uitgesleten wachtlopersgangetje dat binnen niet al te lange tijd de kwalificatie loopgraaf zal verdienen, is stille getuige. Ieder vormt zijn eigen verdedigingslinie. Dat dit onnodig is vanwege een solide afscheiding, deert de borderliners niet. Aan weerszijden wordt er flink gedreigd, geblaft en gegromd, totdat het schuim op hun lippen is opgedroogd, of een van beide partijen aftaait. Het is een vergelijkbaar soort onoplosbaar conflict zoals we dat tussen bepaalde oostelijk gelegen buurlanden zien die voortdurend in permanente staat van oorlog met elkaar verkeren. Ze weten na zoveel generaties niet beter dan dat ze gezworen vijanden zijn. Ik heb soms weleens de idee dat het een soort van tijdverdrijf is geworden; wat moet men anders doen?
Skip die feitelijk om
andere redenen op het landgoed present is, biedt onmiddellijke ondersteuning
aan zijn hondenkameraden. Nogal wiedes. Elke blafgrage hond vuurt zijn munitie
bij voorkeur af als deel van een posse. Aardige bijkomstigheid is dat de honden
ongestoord hun gang kunnen gaan omdat er in de wijde omtrek geen boerderij te
bekennen is. De tegenstanders druipen redelijk snel af wanneer ze merken dat de
grensbewakers hulp van buitenaf hebben ingeschakeld. Prima, want ons opgewonden
standje heeft zijn blafquota voor die dag ruim overschreden.
uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen
.JPG)
