Om de
regenwandeling leuk te maken, verleid ik Skip door een versleten handschoen
telkens in de lucht te zwieren. Voor spannende spelletjes is hij altijd te
porren. Hij vangt de want uit de lucht en schudt ermee. Ik gooi ‘m steeds een
eind verderop waar hij de prooi oppikt. Totdat hij ermee vandoor gaat vanwege
een naderend zootje ongeregeld. De handschoen wordt verstopt achter een bemoste
populier. Even een time-out zodat er geen eigendomsconflict ontstaat.
Maar de jonge Jessie, een mop van een Berner Sennen, vindt de handschoen, rent er blij mee langs de oever en raakt ‘m kwijt in het tot compost verworden blad. Een mooi klusje voor Skip om ‘m zo dadelijk weer op te sporen. Hij vindt de bruine handschoen met enige aanwijzingen en spuugt ‘m onmiddellijk uit zijn bek. Pfuh, er zit een vreemd smaakje aan.
Hij pakt een klein puntje omzichtig tussen zijn voortanden en rept met een vies gezicht naar het water. Nieuwsgierig volg ik het gedoe. Hij spoelt, sopt en wast de want in de rivier alsof het maandag wasdag is. Schudt het ding uit tot de spetters niet meer om zijn spitse oren vliegen. De schone want propt hij in zijn bek. Zo kan niemand erbij. Helemaal in zijn sas wandelt hij verder. Je blijft je verbazen.
uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen
.JPG)
