HOLDERDEBOLDER

 

Ergens las ik: een trap is een uitkijktoren. Een opstelplek voor schoenen en een tussenstation voor spullen die naar boven moeten en daar kennelijk slechts met zware vertraging arriveren. ‘Nooit met lege handen naar boven’ is in veel huishoudens het credo, want de trap slibt geregeld van onder tot boven dicht. Ik vond het een poëtisch stukje over zoiets banaals. Vandaar dat ik het in mijn brein bewaard had.

Bij ons is het niet anders, behalve dat naast de volgestouwde rechterkant ook de baluster gebruikt wordt als kapstok. Skip liet eenmalig iets op de trap achter. Ik liep naar boven met het strijkgoed. Hij escorteerde me en stoof onverrichter zake naar benee vanwege de klepperende brievenbus. Zijn intentie was goed: de binnengegleden post naar mij brengen. Het plastic pak reclamefolders was te zwaar om in zijn geheel naar boven te slepen. Halverwege liet hij midden op een trede het uiteengevallen pakket achter. Tegen de tijd dat ik omlaag ging met een lege wasmand was ik het voorval glad vergeten. Bijna ging ik holderdebolder onderuit op het krantje van de Aldi met op de achterpagina een aanbieding voor een rollator.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen