PIT

 

Motsneeuw dwarrelt traag naar beneden in het rustieke dal dat aan onze wijk grenst. Het dal waar we zelden wandelen, lijkt exclusief uitlaatdomein voor Pitjes te zijn. We treffen meteen al een goedgemutste grijze massief blok. Skip doet net of het beest lucht voor hem is en vertoond plots bovenmatige interesse voor de vier paarden die eenzaam en verlaten op de bergweide staan. Uiteindelijk blijkt het om de paardenvijgen te gaan. Na twee keer fluiten schiet Skip ongedeerd onder de stroomdraad terug. 

Een onschuldige Boerboelpup die de uiterst zeldzame naam Bo draagt (een verkleinwoord van Boerboel verklaren zijn grappige baasjes), komt aangewaggeld. Ze snuffelen aandacht aan elkaar. Net als het plompe pupje zich bovenop Skip wil storten om hem uit te dagen voor een spelletje, schuifelt het vrolijke ding onderdanig richting een kinderrijk gezin waarvan de vader bij het zien van de Boerboelpup compleet in paniek raakt en in woede ontsteekt. Zijn eigen hond, een zwarte Briard hangt hij zowat op. 

De man tiert en scheldt onverstaanbaar. Vertrouwd hij zijn eigen hond niet, is hij bang voor het karamelkleurige pupje, of heeft hij het wat tegen de complete hondenencyclopedie? Niemand, zelfs zijn vrouw en kinderen staan raar te kijken, begrijpt de overdreven reactie van de man. Wel dat hij dringend professionele hulp behoeft.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen