Omdat M. geopereerd wordt, logeren Skips vriendinnen bij ons. We
maken er een feestje van. De twee zijn net kleine mensjes met elk hun eigen
hondenwensjes. Ze zijn lief, geslepen en hebben net als Skip een groot gevoel
voor humor: natuurlijk voldoen we aan al hun verlangens. Zo zijn ze
bijvoorbeeld geen traplopers. Naar boven hijsen lukt wonderwel, naar beneden
eisen ze stellig een lift in onze armen - de tuintrap nemen ze met gemak als we
niet kijken. Byker houdt van aandacht en op schoot zitten; ze strekt haar
voorpootje als je haar mag aaien. Kouwelijke Cruzer die gesteld is op haar
rust, is je eeuwig dankbaar als je haar inpakt in een duffels dekentje. Ze
vindt het enig om gefotografeerd te worden en neemt daarvoor aantrekkelijke
poses aan. Byker is niet zo happig op de camera; je weet nooit of kiekjes tegen
je gebruikt gaan worden … Niezen en hoesten zijn ongepast: Cruzer ervaart dit
als eng, daarom heeft W. een hooikoortstabletje ingenomen.
Aan het lijntje gehouden worden is saai, dus hoeft de late
wandeling voor Cruzer slechts kort te duren: een pitstop is voldoende. Ga je
langer, dan mag W. met haar zeulen. Byker peddelt onophoudelijk met volle
kracht vooruit: het gras is verderop altijd groener. Ze is een voortreffelijk
apporteerster, en steekt Skip zelfs aan. ‘Weggooien en ophalen’ kun je
eindeloos blijven herhalen, ze hoeven er geeneens een beloning voor. De drie
kunnen samen van één bordje eten. Toch dineert Byker apart omdat ze elk brokje
zo fijnmaalt - wat een eeuwigheid duurt - alsof ze nog carrière op de catwalk wil maken. De flegmatieke Skip
vindt alles prima en geniet. Hij ziet louter voordelen: er is leven in de
brouwerij, we lachen samen wat af, testen nieuwe spelletjes uit, en - niet onbelangrijk - er wordt extra
getrakteerd.
.JPG)
.JPG)