VLIEGENDE KEEP

 

In de Kluifje Kijk, mijn visie op talent in de hondenwereld, zet ik uiteen dat honden meer kunnen dan wij aannemen, of hen toestaan. Door ons eigen gedrag kunnen we ervoor zorgen dat honden hun talenten benutten, of het omgekeerde ervan: we maken ze afhankelijk en hulpeloos. In plaats van de hond bij het minste of geringste te hulp te schieten, wachten we eerst af of de hond zijn probleem zelf kan oplossen.

In het hondenbos jagen de drie rebellen achter de konijnen. Cruzer en Byker achtervolgen het konijn door de omheining van draad. Zij zijn klein genoeg. Skip kan er niet door. Hij spoedt zich naar het poortje en kijkt mij hulpeloos vragend en met een zijwaarts knikje aan: maak jij die poort voor me open? Omdat ik niet op zijn vraag kan ingaan (we willen de honden eigenlijk niet aan de overkant), zoekt hij andere manieren. Eerst probeert hij de poort om de hoek die allicht niet vanzelf opent. Hij krabt met zijn poot aan de houten poort die te zwaar is om mee te geven. Dan probeert hij eronderdoor te kruipen, wat tot onlangs lukte. Helaas voor Skip is er door werkzaamheden puin in de modderpoel gestort, zodat die optie afgestreept kan worden.

Skips drang om naar de andere kant te komen wordt steeds prangender. Hij probeert over de poort te klimmen, wat hij niet voor elkaar krijgt. Tot zover zijn inventieve mogelijkheden. Ik roep: ‘Jij bent vliegende keep, Skip. Als het konijn zo dadelijk deze kant op wordt gedreven, is het jouw beurt.' Dat klinkt hem aannemelijk in de oren. Terwijl Cruzer en Byker proberen het konijn terug door de afrastering te jagen, doet Skip flink zijn best door van links naar rechts te vliegen, klaar om ‘m op te vangen. 

uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)