Hondenvoetjes hebben veel te verduren. Voetenwerk gebeurt in weer en wind en op verschillende ondergronden. Daarbij kan het gebeuren dat het individuele voetje averij oploopt. Een snee in een van de zooltjes, een steentje tussen de kussentjes, een ingescheurde nagel of beschadigde huid tussen vochtige tenen. Vanmorgen hompelde Cruzer ineens. Had ze zich verstapt of zat er iets in haar voetje? Schijnbaar deerde het haar weinig, ondanks dat ze als een mankepoot meeliep. Nadere inspectie leverde een doorn in een van haar dempertjes op. De stekel werd verwijderd en Cruzer bewoog weer normaal.
Plots moest ik denken aan Cairn Terriër Floortje. Zij was zo zelfredzaam en kloof met haar tanden datgene wat haar dwars zat eruit. Byker op haar beurt laat duidelijk merken als er wat schort. Een opgeheven pootje plus een begeleidende indringende blik en de baas weet stante pede dat ze ‘pijne pootjes’ heeft. Skip is dan weer zo’n halve zool, die niet laat merken dat er iets aan de hond is en in een stiekeme hoek het probleem zelf wil oplossen. Waarom honden zo divers reageren op een lastig euvel? Goeie vraag.
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
.JPG)
