We zijn Skip ‘kwijt’. We spreken van de korte tijd dat Skip in de voorraadkast zat en wij onwetend van dat feit waren. Hoe kon het ook met alle vouwdeuren dicht, behalve die ene die op een schier onzichtbare kier stond. Tijdens het klunzig hervullen van Skips koekjestrommel die ochtend, was een deel van de inhoud op de vloer terecht gekomen. In de overtuiging dat ik alles had opgeraapt, sloot ik het deksel en zette de trommel weer op zijn vaste plek op het schap. Volgens Skip de beterweter, was er een koekje achtergebleven. Het kan een trucje van hem zijn geweest, want normaliter zou hij zich muisstil houden als hij zoiets doet. Ik ging op het gestommel af en vond Skips achterwerk in de kast. Skip volhardde in zijn zoektocht naar het achtergebleven koekje dat er móest liggen. Mijn ongeloof of aangedragen argument dat het koekje dan waarschijnlijk door het muizenholletje in de plint was geglipt, sprak ik tegen dovemansoren. Om Skip uit de kast te laten komen, legde ik achter zijn rug om een koekje neer. De onvergetelijke gezichtsexpressie toen hij het koekje vond, zei genoeg: bij ons kun je van de vloer eten … als je het geraffineerd aanlegt.
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
