MUIZEN

 

Skip wiens forte mollen vangen is, muist in de mollenmaanden oktober en november of zijn leven ervan hangt. Dat hij telkens met naar voren gerichte spitste oren luchtsprongen als een mousing fox maakt, is de schuld van moedermollen. In de vroege herfst wordt het laatste mollennestje van dat jaar geboren. De vervelend wordende opgroeiende jongen verlaten niet vrijwillig hun gangenstelsel, maar worden door Mama Mol bovengronds gejaagd om spierballen te kweken. Daar moeten ze haast mee maken, omdat weldra de vorst in de grond zit. 

De fluwelen bodybuilders fitnessen amper een maand door in het gras te scharrelen en graafoefeningen te doen; niks sportschool met personal trainer. In die hulpeloze periode zijn de slechtziende aspiranten - de term ‘zo blind als een mol’ is onjuist - een makkelijk maaltje voor reigers, vossen en kraaien, waarvan die laatste met recht kunnen rekenen op Skip. Prima volgens de boswachter die we spreken, want anders wordt de mollenpopulatie te talrijk. Dat Skips opgepompte lichaam door het hoogspringen gepaard gaat met spierpijn en vermoeide voetjes moet hij op de koop toenemen.

uit de bundel Bezige Bu (2015)