Een onverwacht warme woensdagmiddag waar Bob Ross met vlugge witte kwaststrepen fluffluf een lichtblauwe lucht heeft opgesmukt. We lopen samen op met de eigenaresse van een aanstekelijk enthousiaste Ierse Setter. Onze conversatie gaat over de verschillende aspecten van de jacht: jagen, voorbrengen, apporteren enzovoorts. Zij volgt met Puck een jachtcursus. Het komt ter sprake dat Skip bij zijn vorige eigenaars solitair in de omgeving rondzwierf en een aanvullende maaltijd bij elkaar jaagde. Het zelfstandige jagen is onmogelijk nog in perfecte banen te leiden. Hij zou de voor te brengen buit immers verorberen in plaats van te overhandigen. De slotsom is dat Skip te door de wol geverfd is om dat soort zaken af te leren, maar hun hond nog onschuldig genoeg is om te dresseren. WIJ hebben met het zelfbelonende gedrag leren omgaan. Wild bestellen doen we gewoon bij de poelier (of eten het baasje en Skip in een eetgelegenheid).
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
