Skip en ik slidderen
door een mengsel van slib en nattig hooi achtergelaten door het terugvloeien
van Mooder Maas, tijdelijk Modder Maas. Iemand heeft compassie gekregen met de door een kortbenig
opaatje met typisch Turks gebreide fez met bovenop een clownesk pomponnetje,
gedumpte kledinginzamelingzak. De druipnatte plussize dameskleding plus diverse
nappa schoudertasjes hangen vrolijk te drogen aan kale takken van een wilg.
De snibbige bichon met
de immer vuilwitte bouclé die elke tegemoetkomende hond belaagt in het kader
van ‘de aanval is de beste verdediging’, komt eraan. Onze held op sokken maakt
nolens volens een wijde boog bij het vooruitzicht van de te verwachten charge.
Wij, eigenaars, wensen
elkaar over en weer een goed 2015. Krulletje loopt plompverloren aan ons
voorbij. Net als ik grap en grol of ze met Nieuwjaar goede voornemens heeft
gemaakt, bedenkt ze zich. Ik was voorbereid. Ik trappelde naar voren, klapte in
mijn handen en daagde voor de gein uit: ‘Spatsies? Kom maar op!’ Krulletje vloog
als een afschoten vuurpijl. Mijn tegengas: ‘Aanval is de beste verdediging, dat
heb ik van jou geleerd.’
.JPG)
