Het
was op een warme oktoberdag met een knijpzonnetje. We zaten met visite buiten.
Skip die in de schaduw - waar het voor ons minder aangenaam zou zijn - op
een buffelbot kauwde, stond op en liep naar binnen. Vrolijk wapperend troonde
hij bij het naar buiten komen zijn babydekentje mee. Of het de gewoonste zaak
van de wereld was dat een hond zijn eigen spullen gaat halen in plaats van zijn
personeel in te schakelen. Hij schoof er op de plaats van bestemming met zijn
poten mee tot het lag hoe het liggen moest. Tevreden plofte hij zich neer. Bij
die ene keer is het trouwens niet gebleven. Regelmatig zien we hem met zijn
lievelingsdekentje sjouwen om het precies op die plek te deponeren waar hij het
nodig vindt. Het personeel (wij) kan vervroegd met pensioen.
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
