Skip graaft onder aan de
schuining van de dijk. Hij is geconcentreerd bezig. Andere honden blijven
onopgemerkt. Toch kijkt hij op als er gefietsbeld wordt of als een langs
scherende brommer te lawaaiig is. Gepokt en gemazeld kan ik onderscheid maken
tussen de graafmethodes naar mol, muis of konijn. Vandaag staat dubbel muis op
het menu. Dat is een beetje mijn schuld, vrees ik. Om een frontale foto te
maken, moet ik voor Skip gaan staan. Mijn voetstappen bewegen twee muizen naar
buiten. Het voorgerecht rent in de opengesperde muil van Skip, het nagerecht
houdt Skip met zijn rechtervoorpoot tegen. Waar Skip totaal geen weet van
heeft, is dat hij met zijn gespierde achterpoten een uit de klei gekropen pad
plet.
Een rubberachtig amfibie
met bungelende billen waaruit van alles gulpt dat binnenin behoort, is
allesbehalve een prettig gezicht. Ik zal hem uit zijn lijden moet verlossen.
Ondanks dat ik hem zo pijn bespaar, vind ik het moeilijk. Ik loop een forse
wandelaar tegemoet voor hulp. Een krasse kraai ontslaat hem en mij van een
moeilijke stap.
.JPG)
