Skip en ik banen ons een weg dwars over de dijk. Waar vroegen het fluitenkruid de berm overheerste, domineren actueel de distels. Enkele jaren terug promootte het damesblad Libelle wildplukken. Het gevolg was dat het decoratieve Hollandsche Kant, massaal verdween in vazen bij de bloemensteelsters thuis.
Ook de margrieten in de wei zijn vervangen. Grazende schaapskuddes brachten in plaats van diversiteit brandnetels. Eén bosje houdt dapper stand. De wijkbewoners en wandelaars koesteren de overlevers. Zelfs de honden pissen er niet tegenaan.
Een spichtig ding zet
haar roestige ros waaraan weerskanten volgeladen wegwerptasjes van discounters
hangen, op de staander. Ze rooft de schamele zeven stuks. ‘Hé’, roep ik
gekscherend maar wel gemeend, ‘daar genieten we allemaal van.’ In plaats van
dat zij mij frappeert met een glimlach, een grappig weerwoord, of misschien wel
een rode pieper, krijg ik een scheldkanonnade naar mijn hoofd geslingerd. Je
mag ook niks!
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
