Zodra ik met mijn jas
aan richting achterdeur ga, weet Skip voldoende. Hij blijft op zijn plek of
verstopt zich in zijn mand. De auto waar we mee naar het bos gaan, staat immers
vóór het huis geparkeerd. Even naar de brievenbus of een boodschapje doen daar
heeft Skip geen oren naar. Aan het lijntje gehouden worden, is niets voor een
vrijgevochten Buhund. Voor vertrek meld ik me iedere keer keurig af: effe
naar Appie of back in a jiffy. Dat laatste betekent zoiets als: ik
ben zo terug. Ja prima, zie je Skip denken, zolang ik maar niet mee hoef.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
