Het was een prima dag om een frisse neus te halen op de Hoge Veluwe. Op weg naar Velp passeerden we nietsvermoedend een colonne. We reden het heidegebied in. Het leek ons magisch om Skip op de stuifzandvlaktes in de sneeuw te zien stuiven. De gekozen weg was afgesloten voor verkeer. We hadden onvoorziene omstandigheden ingecalculeerd en zonder problemen tikten we een alternatieve route in. Vol goede moed reden we naar Rozendaal. wat kon ons gebeuren? Een wegversperring. Op de uitverkoren dag vond een militaire oefening plaats. Een natuurgebied waar met zwaar geschut wordt geschoten?
Intussen was de
indringende geur die Skips achterwerk verspreidde, overal waarneembaar in de
auto. Iemand moest nodig een grote boodschap doen. We besloten niet
verder te zoeken en parkeerden de auto net voor de afzetting. We kwamen terecht
bij, voor ons totaal onbekende, heuvels zonder markeringen. Het enige
aangeduide traject was voor paarden. We baggerden door smalle paadjes van
modder en natte sneeuw. Skip dook tussen de heideplanten die zich onder
een sneeuwdeken verscholen hielden. Hij had een wildzwijnspoor te pakken. We
ruiken de typische maggigeur. Skip bleef aan de leiband. Ons
oriënteringsvermogen liet ons op deze bewolkte dag in een witte wereld
behoorlijk in de steek. We brachten markeringen op ieder kruispunt. Verdwalen
in zo'n uitgestrekt en verlaten gebied met temperaturen onder nul zou ons niet
gebeuren. Skip amuseerde zich top en keek zijn ogen uit. Zijn blik stond op oneindig
waardoor hij de onnatuurlijke achtergrondgeluiden in de verte niet hoorde Wij
wel. We bleven op onze hoede en hoopten dat we niet in de hinderlaag van een of
andere grootscheepse operatie liepen. W. haalde, om de spanning op te voeren,
'de slag om Arnhem' er bij.