VERBODEN

 

De poorten stonden uitnodigend wagenwijd geopend. Nadat we onbehouwen van het kloosterterrein werden verdreven was het welkom bij de Fressnapf-winkel des te hartelijker. Terwijl W. billige Duitse brandstof tankt, snuffelen Skip en ik door de Laden die volgestouwd staat met Leckerli’s. Skip spurt naar de vrij toegankelijke bakken waar het schepgoed voor het grijpen ligt. Ik probeer door de riem kort te houden, Skip van de koekjes af te houden: eerst betalen, dan snoepen. Dat blijkt geen sinecure, want ik moet telkens van bak en schep verwisselen, het emmertje vasthouden en de trekkende Skip. Achter mijn rug om ziet Skip toch kans om zelf inkopen te doen. Op het exacte moment dat hij met de bek vol mergkluifjes staat, wordt hij betrapt door een meer dan behulpzame werknemer. ‘Diebstal, Diebstal’, schalt het door de winkel. ‘Hier wird geklaut!’

Het personeel, altijd in voor een grapje, moet deze tekst al ontelbare keren lacherig door de microfoon hebben geroepen - alle honden zijn per slot van rekening hetzelfde als het om koekjes scoren gaat. Ik zeg me net zo geneerd te voelen als de puistige puber uit de condoomcommercial*. ‘Nergens voor nodig’, antwoorden de twee verkoopsters in koor, ‘de bakken staan wel heel attractief opgesteld.’ Onder het afrekenen lacht Skip zijn liefste lach, kwispelt, high fivet, high tent, gaat op zijn mooist zitten, danst ongevraagd om zijn as … en laat zich bij het afscheid nogmaals trakteren door de gulle medewerkster.

*Een nerd probeert onopvallend zijn eerste pakje condooms te kopen in een drogisterij. Aan de kassa werkt de streepjescode niet. De kauwgomknatschende caissière die nog nooit van het woord discretie heeft gehoord, blèrt door de microfoon zodat alle klanten het te horen krijgen: Tina, was kosten die Kondome?

uit de dikke pil: Skipkluifjes