LEKKERBEKJES

Skip likt zijn bordje reerug schoon leeg

De kostwinner m/v is de baas en verdient de centen waar de worst mee wordt gekocht. De eigenlijke winner is de hond die al dat lekkers bijna gratis en voor niets krijgt voorgeschoteld -  hij hoeft alleen maar zijn genegenheid te tonen. Een enkeling daargelaten, zijn onze honden, stuk voor stuk, lekkerbekken die graag smakelijk verwend worden. Voor de meesten is de hoeveelheid van belang, maar er zijn lastige portretten bij. Dat blijkt wel uit de volgende lijst:

De bottenkraker: een echte carnivoor. Jaagt desgewenst zelf zijn verse maal bij elkaar indien hij thuis uitsluitend droogvoer voorgezet krijgt.

De doorbijter: een trage herkauwer met een goede spijsvertering. Neemt uitgebreid de tijd om elk brokje apart tot gruis te vermalen voordat hij het doorslikt.

De fijnproever: is een hond met smaak. Zijn gevarieerd menu bestaat uit exquise liflafjes op gastronomische wijze bereid; alleen voor culinaire hoogstandjes komt hij zijn mand uit. Deze likkebaardende smulpaap is merkvast. 

De grazer: Neemt naast de dagelijks kost, graag een hapje van de saladebar van Moeder Natuur. Graast omdat hij groenvoer als toegevoegde waarde ziet; heeft geen last van zijn maag, zoals velen denken.

De kieskauwer: eet met lange tanden. Er staat altijd een volle bak tot zijn beschikking, maar hier taalt hij niet naar. De door een attente eigenaar toegevoegde stukjes kipfilet in bouillon peutert hij met exacte precisie tussen de hapklare brokken uit. Wil het liefst uit je hand eten.

De knoeier: is een slordige en matige eter. Er ligt meer langs de voerbak dan erin: zijn bakje ziet er nooit ‘gelikt’ uit. Wanneer de baas het huis zonder hem verlaat, wordt de achtergelaten versnapering pas verorberd als de baas terug is.

Het koekiemonster: is een vrijpostig type. Hij is dol op smikkelen en kent zijn pappenheimers. Neemt zelfs van vreemden koekjes aan.

De kruimeldief: vindt zelfs nadat je hebt gestofzuigd altijd wel ergens een kruimeltje of vergeten brokje onder de bank of in een hoekje van de kamer. Heb je een bordenwasser nodig dan is hij de geschikte kandidaat.

De mee-eter: is een echt gezelligheidsdier. Hij kan niet wachten tot zijn baas heeft gesoupeerd en schranst daarom tegelijkertijd, al dan niet aan tafel, mee. Deze gast wordt graag in het bijzijn van andere honden gevoerd.

De neus: spoort dierlijke en menselijke uitwerpselen op en consumeert deze. Hij drijft zijn baas tot wanhoop met zijn slechte gewoonte. Deze moet tegen zijn zin in draconische maatregelen nemen zoals het gebruik van een muilkorfje. Als ongewilde toegift geniet de baas thuis van zijn ‘winderige’ hond.

De ouwe snoeper: een hond op vergevorderde leeftijd die nog maar drie dingen wil: regelmaat, rust en vaste voedertijden. Slaat nooit een maaltijd over. Vestigt zijn hoop op de baas die hem, de korte tijd die ‘m nog rest, wil verwennen met zachte delicatessen vanwege zijn incompleet gebit.

De slokop: andere gebruikte benaming voor dit hap-slik-weg type is veelvraat. Schrokt gulzig met één tongbeweging zijn voerbak leeg. Zelfs groente, fruit en medicijnen slikt deze alleseter voor zoete koek. Er kleeft een nadeel aan. Hij heeft nooit genoeg en omdat hij werkelijk alles eet, is buiten de deur niets veilig voor hem.

De snacker: deze corpulente hond bedelt onophoudelijk voor tussendoortjes en heeft dankzij zijn smekende ogen altijd succes. Zijn motto: ‘die eet goed’.

De mogelijkheid bestaat dat jouw hond zich niet in één vakje laat stoppen, maar een combinatie is van voorgaande types: dan ben je helemaal het (varkens)haasje!

uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)