Deze avond komen de
gespikkelde trekvogels uit alle windrichtingen op de minuut af tegelijk
aanvliegen. Een spektakel van orde en chaos. Dit keer - op open terrein van het
landgoed - kunnen we de adembenemende voorstelling van de starlings in breedbeeld aanschouwen,
thuis in de stad zien we slechts het donker.
Opvallend is dat Skip en de Canahonden de birds die de lucht met zijn allen zwart verven, finaal negeren. Ze kijken niet op of om, laat staan omhoog. Ze hebben geen oog voor de schoonheid van sierlijk slingerende linten, fraai bochtenwerk en andere hemelse uitvoeringen. Zo nodig wordt een eenzame overvliegende reiger door Skip weggejaagd, zijn krassende kraaien er om uitdagend vlieger-en-krijgertje mee te spelen en worden kwetterende mussen uit de bamboe verjaagd, maar het ballet van de duizenden hoogvliegers aan het firmament vinden ze niet eens eng, laat staan mooi. Het doet ze helemaal niets, nada, niente. Stelletje cultuurbarbaren.
Volgens een van de bestaande strekkingen zoeken spreeuwen elkaar uit
veiligheidsredenen op om samen de nacht door te brengen. Om roofvogels in
verwarring te brengen, veranderen ze tijdens de vlucht steeds van vorm. Ze
botsen zelden tegen elkaar op omdat ze hun buurman of –vrouw in de gaten houden
en hun bewegingen kopiëren.
.JPG)
