MODDERBAD

 

De uiterwaarden zijn weer bereikbaar, waar alles mee gezegd is, want het is één groot modderbad. Omdat Skip het zo dolletjes vond van de week, begeven we ons wederom op het slingerpad waar een achtergebleven sliblaag variërend van 5 tot 10 centimeter normaal lopen bemoeilijkt. In de knoop van het gebied is de waterloop net doorwaadbaar. Skip huppelt al vooruit, handig gebruik makend van vier stabiele voeten met gespreide tenen op graspollen, en steeds omkijkend of ik volg. Ik beweeg langzaam en onstabiel en maak geregeld uitglijers. Skip peddelt al door het miniwatervalletje. De reiger die daar stond te posten met een deel vis in zijn snavel schrikt op en slaat zijn vleugels uit. Skip snelt het opstijgende rauwe schraatsj geluid achterna. Een uitputtend spelletje volgt als de reiger boven zijn standplaats blijft cirkelen. De reiger heeft er na vier rondjes genoeg van en loost zijn buit. Even later snap ik waarom. Skip, intussen met modderlaarsjes tot aan zijn ondergespetterde buik, neemt een duiksprong net als ik me erover verwonder dat hij, in tegenstelling tot andere Noorse Buhunden, nooit in de modder rolt. Voor modderbaden in een luxe spa betaal je goud. Maar Skip wentelt zijn lijf vol overgave in … het gedropte stuk rotte vis. De kleurspoeling komt gratis bij het odeurtje.

uit de bundel Bezige Bu (2015)